ANGKOR TRIP (ตอนสิบสี่)

ค่ำ ๆ พวกเราไปกินข้าวกัน แถว ๆ ประมาณว่า ตรอกข้าวสาร น่ะ คือ…เข้าไปในถนนที่มีคนต่างชาติเต็มไปหมด ทั้งฝรั่ง ทั้งเอเชีย ดูแล้วแบบเอ่อ…ฉันก็เป็นคนต่างชาติเหมือนกันนะเฟ้ย ความรู้สึกเป็นคนต่างชาติฮึกเหิมยิ่งนัก

กินอาหารตามสั่งกันไป ก็อร่อยดี ออกแนวหว๊าน หวาน เราสั่งน้ำสับปะรดปั่นมากิน มันคล้าย ๆ กับนมกลิ่นสับปะรดน่ะ คือ มันเน้นไปทางหว๊าน หวาน

แรก ๆ กินไปมันคือน้ำอะไรว้า พอใกล้จะหมดแก้วนั่นแหละ ถึงจะมีกลิ่นสับปะรด เพื่อเน้นย้ำว่านั่นคือน้ำสับปะรดจริง ๆ นะ ไม่ได้หลอก

แล้วเจ้าน้องติดกาแฟงอมแงม ก็ต้องการจะดื่มด่ำกับกาแฟอีกแล้ว เราสองคนก็เลยพากันไปที่ร้านที่ติดกับโรงแรม เป็นร้านอาหารอินเดีย ด้านหน้ามีป้ายเขียนอาหาร ราคา เสร็จสรรพ

เจ้าน้องคนนี้ก็สั่งกาแฟเย็นเหมือนเดิม แต่เป็นกาแฟใส่นม บริกรก็มาถามว่าจะกินที่นี่มั้ย พวกเราก็บอกไปคล้าย ๆ กับว่าจะนั่งกินที่นี่นะ แล้วพากันนั่งที่โต๊ะหน้าร้าน เค้าก็โอเค ๆ จัดให้ครับ

เรากับไอ้น้องคนนี้ ก็นั่งรอ ร้อ รอ ขอเมนูมาอ่านก็แล้ว ก็ยังไม่มา ขนาดเราไปซื้อเครื่องดื่มกระป๋องจากร้านข้าง ๆ ก็แล้ว กาแฟเย็นก็ยังไม่มา

เราสองคนก็เลยสรุปกันว่า กาแฟที่กัมพูชานี่นะ มันคงจะชงยาก ต้องใช้ความปราณีตอย่างสูง กว่าจะได้สักแก้วนี่นะ ต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 10 นาที

และแล้วกาแฟของเจ้าน้องติดกาแฟก็มาถึง เป็นกาแฟปั่นใส่ถุงก๊อบแก๊บ มัดปากถุงด้วยหนังยางอย่างดี พร้อมหลอดดูด สรุปได้อีกว่า ที่นี่ไม่มีถ้วยกาแฟ
ถ้าไม่กินในร้าน ก็ต้องใส่ถุงก๊อบแก๊บ ไม่ว่าจะเป็นในตลาด หรือร้านค้าทั่วไป ก็ตาม

มันก็สนุกดี เห็นอะไรแปลก ๆ แต่เจ้าน้องคนนี้ก็บอกว่า กาแฟเจ้านี้ น่าจะเป็นเนสกาแฟซอง เอามาปั่นกับน้ำแข็ง แต่…อร่อยกว่าร้านเมื่อวานเยอะ โอเค โอเค รับได้ค่ะ