พอดีเสาร์นี้ได้ดูรันทรู เจ้าอ๊อฟร้องเพลงผิดท่อน โอ๊ะโอ๊ย...น้องเอ๊ย คอนเสิร์ตจะเป็นยังไงบ้างเนี่ยะ ชอบให้ตื่นเต้นลุ้นระทึกทุกเสาร์เลยนะน้องคอนเสิร์ตจริง น้องเราก็ปากเหวอีกแล้ว พร้อมกับเจ้านุกนิกกับเจ้านิวตี้ ก็คิดอยู่แล้วว่าเจ้านิวตี้ได้แน่นอน แต่ระหว่างนุกนิกกับเจ้าอ๊อฟนี่ซิ ในใจก็ยังเข้าข้างเจ้าอ๊อฟอยู่ แต่คะแนนวีคนี้น้องเราก็ต่ำเสียเหลือเกิน ก็กลัวใจจริงอ่ะ
ผลออกมา น้องเราก็ต้องออกจากบ้าน เอ่อ...น้ำตาคลอเฉยเลย คือเสียดายโอกาส อยากให้น้องได้เรียน พัฒนาตัวเองมากขึ้นกว่านี้เยอะ ๆ วันนั้นกว่าจะนอนหลับก็ตั้งตีสาม มาคิดว่าทำไมฉันต้องอินกับเจ้าอ๊อฟขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะเราติดตามเจ้านี่มาตลอด แล้วเห็นถึงความตั้งใจ พัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ ก็เลยทำให้เสียดายอย่างมากมายที่น้องต้องออกจากบ้าน แต่เกมส์ก็คือเกมส์ ก็พยายามเข้าใจน่ะนะ
วีคต่อมา ติดตามดูเฉพาะคลาสครูใหญ่ ซ้อมใหญ่ และคอนเสิร์ตวันเสาร์เท่านั้น ก็มันไม่สนุกแล้วนี่นา ไม่มีคนที่เราคอยเชียร์ คอยลุ้น คอยดูพัฒนาการในคลาสต่าง ๆ เซ็งจิตสุดฤทธิ์** ขอบคุณภาพงาม ๆ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **
No comments:
Post a Comment