แอ่วดอยผ้าห่มปก-เขื่อนแม่งัด (ตอนที่ 2)

30 พย. 50
ออกเดินทางตั้งกะตีสี่เกือบตีห้าล่ะมั้ง ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น พากันเดินขึ้นเขาลงเขา เห็นไกด์บอกประมาณห้าหกลูกได้ ก็เดินไปพักไปเป็นระยะ ๆ เดินไปเรื่อย ๆ ก็เจอหนุ่มสาวคู่นึง สาวเจ้าท่าทางโกรธหรืองอนหรือโมโหอะไรสักอย่าง หน้าตาบูดบึ้ง กลุ่มเราให้กำลังใจ ทักทาย เป็นระยะ เธอก็นิ่งเฉย ไอ้เราก็คิดว่าคงเป็นคนต่างชาติ ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง แต่ไม่ใช่...ไทยแท้นี่แหละ ไอ้น้องคู่นี้อัธยาศัยไม่ดีเอาเสียเลย กรุณาอย่าเลียนแบบ

พอขึ้นไปถึงยอดดอย ราว ๆ หกโมงกว่า คุณพระอาทิตย์ก็ไม่โผล่ขึ้นมาให้เห็นกันเลย อุณหภูมิก็ตั้ง 5 องศาเชียว ไอ้เรารึก็อุตส่าห์ถ่อสังขารขึ้นมา ไป-กลับก็ต้องเดินถึง 7 กม. เชียว ไม่เห็นใจกันบ้าง คุณเมฆคุณหมอกก็ทำเป็นแกลัง ทำเป็นตัวหนาอยู่อย่างนั้น ปิดคุณพระอาทิตย์อยู่ได้ สักพัก คุณเมฆคุณหมอกคงสงสาร ก็เลยปล่อยให้แสงอาทิตย์กระจ่างแจ้งขึ้นมาแว่บนึง ไอ้เราก็ดีใจใหญ่ซิ เรียกพวกเรียกพ้องมาดู แต่จริง ๆ แล้วคุณเมฆคุณหมอกเธอล้อเล่น บังคุณพระอาทิตย์อีก เราเลยเซ็งเลย แถมลมก็แร้ง แรง หนาว ๆ ก็หนาว อะไรมันจะหนาวยะเยือกได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้ ขนาดเอามือเย็น ๆ มาแปะที่หน้าตัวเอง ยังไม่รู้สึกเลย ไม่น่าเชื่อขึ้นดอยครั้งนี้ทำให้เรารู้ว่าหน้าชาเนี่ยะ มันเป็นอย่างงี้นี่เอง

แต่แล้ว…เราก็เริ่มคุ้มค่ากับการขึ้นมาที่ดอยนี้ พวกเราไปเจอะไปเจอกับนักเรียนแพทย์ มช. 4 คน บรรดาสาว ๆ ต่างกระดี๊กระด๊าไปตามประสา ยกเว้นบรรดาพวกผู้ชาย แรก ๆ บรรดาสาวน้อย (เสียเมื่อไหร่) ก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปเจ๊าะแจ๊ะด้วย เนื่องจากมีการไหว้วานให้น้อง ๆ ช่วยถ่ายรูปหมู่คณะให้ ก็เลยเริ่มคุ้นเคย ที่สุดน้อง ๆ เธอก็ขอให้ถ่ายรูปให้บ้าง สาว ๆ ก็พากันลอบแอบมองด้วยความพึงใจ สาวบางคนของกลุ่มเราก็ยุให้คุณน้อง ๆ ถอดเสื้อ คุณน้อง ๆ ก็ถอดเสื้อ แต่มิใช่แค่เสื้อนอก แต่ถอดจนเห็นเนื้อหนังมังสากันไป สาว ๆ ก็พากันกรี๊ดกร๊าด น้ำลายหกกันเป็นทาง โอ้ว…ช่างเป็นการขึ้นเขาที่คุ้มค่าเสียนี่กระไร

ประมาณสิบโมงกว่า ๆ พวกเราก็ลงจากดอย มาอาบน้ำแร่ที่บริเวณอุทยานฯ ก็ต้องเสียค่าห้องกันไป แต่ใช่ว่าพวกเราจะได้แช่น้ำแร่ได้ดังใจ เพราะมีกำหนดเวลา เราน่ะ แค่ได้อาบน้ำฝักบัวก็โอเคแล้ว วันนี้เป็นวันที่อาบน้ำแล้วรู้สึกโคตรสดชื่นเลย อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อวานเน่าเป็นแน่

จากนั้นพวกเราก็ระเห็จกันไปที่อุทยานแห่งชาติศรีลานนา วันนี้เราจะไปพักที่เขื่อนแม่งัดกัน โอ้ว รู้สึกดูดีมีระดับซะงั้น เมื่อวานพักบนดอย วันนี้พักเขื่อน แล้วพวกเราก็ลงเรือ ทะยานไปที่แพกัน ปรากฎที่แพมีพวกเราแค่กลุ่มเดียว ช่างอิสระเสียนี่กระไร แพตั้งสี่ห้าแพ รู้สึกว่าที่นี่เป็นของฉัน อย่างไรอย่างนั้น พากันกระโดดไปแพโน้นทีแพนี้ที เพลิดเพลินเจริญใจ แถมยังมีอาหารให้กินกันเอร็ดอร่อยอีกต่างหาก หลังกินข้าวปลาอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก็พากันเข้าข้างใน เพราะข้างนอกลมเย็นหนาวเสียเหลือเกิน ต่างกระจัดกระจายกันออกไป บ้างก็กินเหล้าเคล้านารี บ้างก็แอบงีบ บ้างก็คาราโอเกะกันสนั่นลั่นแพ เพราะบ้างไม่เพราะบ้างกันตามประสา คืนนี้เราก็นอนกันเร็วอีกเช่นเคย ไม่ได้อาบน้ำอีกเช่นเคย เพราะไม่มีห้องอาบน้ำ มีแต่ห้องส้วม ถ้าอยากอาบน้ำต้องโดดน้ำเอง พวกเราก็เลยยินยอมพร้อมใจกันไม่อาบ (อีกแล้ว)

ดูรายละเอียดเพิ่มเติมเรื่องราวอุทยานแห่งชาติศรีลานนา และอื่น ๆ รวมทั้งเขื่อนแม่งัดได้ที่ http://www.dnp.go.th/parkreserve/asp/style1/default.asp?npid=142&lg=1