ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 7)

วีคนี้โชว์พาวเวอร์ ได้ยินแค่คำว่า “โชว์พาว” เท่านั้น ก็นึกเห็นใจเจ้าอ๊อฟอีกแล้ว ก็นะ...เสียงไม่แข็งแรงที่จะโชว์ได้ขนาดนั้น หนักใจจริง แล้วยิ่งต้องทำเพลงกันเอง คิดโชว์เอง เพราะวีคนี้ถือเป็นการสอบมิดเทอม ต้องคิดโชว์เองจากการที่เรียนกับครู ๆ มาแล้วถึงห้าวีคด้วยกัน ครูจะเข้าอีกก็วันพฤหัสฯ ช่วงซ้อมใหญ่ และจะมาแก้ปัญหาต่าง ๆ นา ๆ ในวันศุกร์ แล้วมันจะทันการณ์มั้ยเนี่ยะ

เจ้าอ๊อฟได้เพลง “แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ” อู้ย...ได้ยินแล้วหนาวจริง ๆ อ๊อฟเอ๊ย...จะทำได้มั้ยเนี่ยะ

วีคนี้เจ้านี่ค่อนข้างมีอะไรกุ๊กกิ๊ก ๆ เยอะอยู่เหมือนกัน ประมาณว่า...แมวไม่อยู่ หนูคงร่าเริง (ล่ะมั้ง) ก็เอ่อ...น่ารักดี ไม่เคยเจอมุมอะไรอย่างนี้จากเจ้านี่มาก่อน แต่ก็มีคิด (ดัง ๆ) ว่า เฮ้ย...ตั้งใจหน่อยซิวะ ลุ้นอยู่นะ กลัวเอ็งตกรอบนะเว้ย

ก็เลยนึกถึงเอเอฟสองที่ต้องลุ้นเจ้าเปรี้ยวอยู่ทุกวีค ยิ่งวีคที่เจ้าเปรี้ยวต้องร้องเพลง “พี่ชายที่แสนดี” เพลงนั้นก็โชว์พาวสุด ๆ เหมือนกัน แล้ว...สองคนนี้มันก็วีสองเหมือนกันอีก แหม...บังเอิญจริง ๆ ที่ต้องมาลุ้นวีนี้อีก

และด้วยวีคนี้ก็เลยทำให้ชอบเพลง “ส่งต่อความรัก” เพิ่มขึ้นอีกเพลง ด้วยความที่ได้ยินเพลงนี้กรอกหูอยู่บ่อย ๆ ความหมายก็ดี น้อง ๆ ตั้งใจร้องกันดีเหลือเกิน เพลงนี้ก็กลายเป็นเพลงโปรดไปโดยปริยาย

วันเสาร์อีกแล้ว ขึ้นคอนเสิร์ตแล้ว ส่วนตัวแล้ว NaaToy ก็ว่าเจ้านี่ร้องงั้น ๆ นะ แต่ Commentator ชมว่าร้องได้ดี ก็ดีใจกับเจ้านี่ด้วย ในที่สุดก็ทำให้กรรมการชมได้แล้ว เย้....

แล้วก็ปากเหวเช่นเคย คิดเอาไว้อยู่เหมือนกัน ก็คือถ้าวีคนี้รอด วีคต่อไปก็ปากเหวอีกแน่นอน เพราะคะแนนระหว่างสัปดาห์ค่อนข้างจะต่ำอย่างมากมาย ก็ลุ้นอีกแล้วงานนี้

ผู้ร่วมชะตากรรมปากเหว มีเจ้าซานิกับนุ๊กนิ๊ก NaaToy ก็เฮ้ย...ไปสู้อะไรกับสองคนนั้นได้วะ นุ๊กนิ๊กได้ตุ๊กตาแน่เพราะเพลงมันส่ง ก็เป็นจริงตามคิด คราวนี้ก็มาลุ้น (ประมาณใจเอนเอียง) ก็คิดว่านุ๊กนิ๊กคงคะแนนต่ำมั้ง เพราะว่ายืนปากเหวมาตั้งหลายครั้งแน่นี่ ลุ้นสุดชีวิตจริง ๆ และแล้ว...อีตาอ๊อฟก็รอด โล่งอกเสียเหลือเกิน

อีกอย่างที่ประทับใจในคอนฯนี้ก็คือช่วงที่เพลงธีมจบคอนฯ ไอ้เจ้าอ๊อฟร้องผิดท่อนเฉยเลย แล้วเจ้าแม็คก็ช่วยเพื่อนร้องเพลงท่อนเพื่อนให้ มั่วกันหมด ไอ้เจ้าอ๊อฟเขินก็เดินเตลิดเปิดเปิงกันไป มันก็เอ่อ...น่ารักดีอ่ะ แบบว่ามันคงดีใจที่ไม่มีคนออกบวกกับเขินที่ตัวเองร้องผิด ก็เลยรั่วกันไปเลยทีเดียว ก็ตลกดี น่ารักดี ไปอีกแบบ

แล้ววันอาทิตย์ดูรีรันพร้อมบรรดาครู ๆ คุณครูชมอ๊อฟเกือบทุกอย่างบนเวที ไอ้เราก็ยิ้มหน้าบานพอ ๆ กันเจ้าอ๊อฟเหมือนกัน ดีใจแทนมัน

** ขอบคุณภาพงาม เครดิตตามภาพเลยค่ะ **

ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 6)

เป็นวีคที่ NaaToy ประทับจิตประทับใจเจ้าอ๊อฟที่สุด ก็เพราะว่าเจ้าอ๊อฟเต้นได้เจ๋งที่สุด เต้นได้แข็งแรงโคตร ๆ เหมือนเห็นเด็กข้างบ้านมันพัฒนาวัน พัฒนาคืน ประมาณว่า...ภูมิใจแทนพ่อแม่ด้วย ทำนองนั้น

วีคนี้เป็นเพลงแดนซ์ เจ้าอ๊อฟได้เพลง “It’s raining men” โอ้...แม่เจ้า เจ้าอ๊อฟต้องเต้นอีกแล้ว แค่ดูตอนซ้อมก็ยังทำได้ดี พัฒนาการด้านเต้นเจ้านี่สุดยอดจริง ๆ เต้นแข็งแรงกว่าวีคเอ็มเจเยอะเลย จากที่เต้นไม่ค่อยเป็น แล้วเต้นได้ถึงขนาดนี้ หูย...นับถือ ๆ วีคนี้เองที่ NaaToy เริ่มจับตามองเจ้าอ๊อฟ แทบจะละสายตาไม่ได้เลยทีเดียว ชอบในความพยายาม ตั้งใจ อย่างมากมาย ผลงานที่ได้มันก็เลยออกมาดูดี พอเจ้านี่เต้นเสร็จ ก็ได้แต่อู๊ย...เจ๋งอ่ะ เก่งวู้ย เท่ห์ชิบเป๋งเลยอ่ะ

เอ่อ...แล้วเรื่องร้องล่ะ เป็นยังไง กลั๊วกลัวเหมือนวีคเอ็มเจจังเลย

พอถึงวันเสาร์ ขึ้นคอนเสิร์ตจริง ดูจากคะแนนในบ้านก็เสียว ๆ อยู่เหมือนกันว่า เจ้าอ๊อฟจะปิ๋วมั้ยเนี่ยะ ตอนดูโชว์เจ้านี่ มันก็เต้นได้เจ๋งเด็ดมาก เรื่องร้องก็ดีขึ้นเยอะ แต่...ก็ต้องเพิ่มอีกเยอะเหมือนกัน สรุปแล้วชอบโชว์ของเจ้านี่ในวีคนี้มากที่สุด ไม่ว่าจะเรื่องร้อง เรื่องเต้น เอนเตอร์เทน มันได้หมดเลย ดูมันมีพลังเยอะดี ดูแข็งแรงดี

แต่...คุณอ๊อฟของเราก็ต้องมายืนปากเหวจนได้ NaaToy ก็ประมาณว่า...เฮ้ย อย่าเพิ่งตกรอบไปก่อนนะเว้ย ยังอยากเห็นแกเรียนดีขึ้นทุก ๆ คลาส แกกำลังมาแล้วนะ อย่าเพิ่งไป ประมาณนั้น เสียว ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะสามคนปากเหวเนี่ยะ นิวตี้ได้ตุ๊กตาชัวร์ มีลุ้นก็สองคนอิช์คกับอ๊อฟนี่แหละ ก็ปรากฎว่ารอด เฮ้อ...ดีใจแทนน้องฟ่ะ

** ขอบคุณภาพงาม ๆ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **

ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 5)

วีคนี้เป็นวีคเพลงร็อค เจ้าอ๊อฟได้เพลง “ไม่ต้องการเห็นบางคน (ที่ไม่รักกัน)” ของวง Zeal ร้องบ่อยครั้งเข้า เสียงก็เริ่มแหบ จริง ๆ มันก็เป็นกับเกือบทุกคน

สังเกตดูแล้วทั้ง acting และเต้น เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ พัฒนาดีมากเลยน้อง แต่วีคนี้ร้องไม่ค่อยดี เสียงไม่แข็งแรง แต่การแสดงดี มันขัดแย้งกับสิ่งที่นักร้องควรเป็น

พอถึงวันเสาร์ ลุ้นอยู่ว่าอ๊อฟจะยืนปากเหวหรือเปล่า เพราะความเป็นไปได้ค่อนข้างสูง แต่วีคนี้อิชย์กลับต้องออกไปเฉยเลย ทั้ง ๆ ที่คะแนนได้บ้านสูงลิบลิ่ว เสียดายแทนน้องจริง ๆ เพราะไม่ว่าจะเป็นการร้อง เต้น แสดง น้องกำลังทำได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ เสียดายโอกาสอย่างมากมาย ไม่สงสัยว่าทำไมเพื่อน ๆ หรือคนดูพากันร้องไห้กันเป็นทิวแถว

** ขอบคุณภาพงาม ๆ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **

ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 4)

และแล้วสัปดาห์ที่สาม สัปดาห์เพลงเอ็มเจ สัปดาห์สุดหิน เจ้าอ๊อฟได้เพลง “Billie Jean” NaaToy ก็ประมาณว่า...โคตรยากเลย ทำได้รึเปล่าวะเนี่ยะ ร้องก็ยาก เต้นก็ยาก อ๊อฟเอ๊ย...เห็นใจจริง ๆ ว่ะ

แล้ววีคนี้ก็เห็นความตั้งใจ ความพยายาม ของเจ้านี่ ทั้งการร้อง การเต้น เจ้านี่ก็ประมาณว่าอินสุด ๆ เหมือนกัน ใส่หมวกทั้งวัน ว่างเมื่อไหร่ก็เต้น มีมูนวอร์คอีกต่างหาก แล้วมันก็พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ แบบ...ไม่น่าเชื่อว่าจากที่เต้นไม่ค่อยเป็น จะเต้นได้ถึงขนาดนี้ ขอชมจากใจ เจ๋งจริง ๆ น้องเอ๋ย

ด้วยเหตุนี้ก็ทำให้ NaaToy นิยมชมชอบเจ้านี่อีกเยอะ ๆ เลย จริง ๆ ด้วยความใจสู้นี่แหละ

วันพฤหัส ครู ๆ ก็ชมถึงความตั้งใจของเจ้าอ๊อฟ รวมถึงการพัฒนาในด้านต่าง ๆ อีก ดีใจแทนอ่ะ เหมือนเด็กข้างบ้านเรียนเก่งขึ้นเรื่อย ๆ เลยอ่ะ

เมื่อไม่กี่วันมานี้ได้คลิปของป๋าวิทย์ (AF1) สุดยอดของสุดยอดนักล่าฝัน เพลง “Billie Jean” เหมือนกัน (ใน AF1 FriendShip Concert) ป๋าทั้งร้อง ทั้งเต้น ได้เจ๋งเด็ด เปรียบเทียบกับเจ้าอ๊อฟแล้ว เสมือนกับเด็กมหาลัย กับเด็กประถม เพราะป๋าวิทย์แกเจ๋งทั้งร้อง ทั้งเต้น อยู่แล้ว แต่อ๊อฟของเราเพิ่งมาฝึกไม่กี่วันเอง แค่นี้ก็เจ๋งแล้วอ๊อฟเอ๋ย

ก็เลยแปะคลิปไว้ด้วย เพราะส่วนตัว NaaToy ชอบป๋าวิทย์มากมาย ขออนุญาตเจ้าของคลิปและขอบคุณมาพร้อมกันนี้ด้วยเลยค่ะ ขอบคุณอย่างแรงค่ะ

** ขอบคุณรูปสวย ๆ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **

ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 3)

สัปดาห์ที่สองกับเพลง “หยุด” ตัดมาที่วันพฤหัสเลยแล้วกัน อย่างว่า...ยังไม่ค่อยสนใจเจ้าอ๊อฟเป็นพิเศษ NaaToy ชอบข่วงประชุมครูเป็นพิเศษ คอยดูว่าบรรดาครู ๆ จะวิจารณ์ลูกศิษย์แต่ละคนว่ายังไงกันบ้าง มาถึงวีสองก็ประมาณว่า...เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ในทุกคลาส แถมเสน่ห์มีมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก ก็เลยเริ่มสนใจอ๊อฟเพิ่มขึ้นอีกนิดส์นึง

พอถึงช่วงซ้อมใหญ่ อ๊อฟก็ออกมาโชว์ลีลาเพลง “หยุด” ร้องสบาย ๆ ดี ก็ดูน่ารักดีน่ะนะ แหม...มีการส่ายสะโพก ด้วย แต่ใช่ว่าจะมั่นใจในลีลานั้น มีอาการเขินอายบ้าง ด้วยการหันหลังส่าย NaaToy ก็ เฮ้ย...แน่ใจหันหน้ามาซิวะ แต่...ไม่มีค่ะ เนื่องจากเจ้าอ๊อฟแกขี้อายเสียเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อ

จนครูรักต้องสอนวิธีที่ใช้กับรุ่นพี่หลาย ๆ คนในหลาย ๆ รุ่น ประมาณว่า...มีเชือกผูกไว้ที่เอวน่ะ จินตนาการว่าเชือกนั้นผูกติดกับสาว ๆ ไว้ด้วย แล้วต้องหมุนให้สาว ๆ เข้ามาหาเราให้มากที่สุด เจ้าอ๊อฟก็ลองทำดูแบบเขิน ๆ น่ะ มันก็น่ารักดีน่ะนะ ครูรักก็ลองให้คิดว่าสาวคนนั้นคือแท๊บบี้ แล้วก็ดึงเจ้าแท๊บบี้เข้ามาให้ได้ แรก ๆ มันก็ได้แค่วงเล็ก ๆ น่ะ ไม่ถูกใจครูใหญ่ แกก็แนะว่าดึงสาว ๆ มาให้ได้หมดฮอลล์เลย เจ้าอ๊อฟก็ทำอีก วงใหญ่ขึ้นแต่ยังไม่ถูกใจครูรักอีก แกว่าได้ไม่กี่คนเอง โถ...คุณครู แค่นี้เจ้าอ๊อฟมันก็เขินสุดชีวิตแล้ว ดูแล้วตลกดี แต่ครูแดนซ์กลับชอบ บอก..น่ารักดี ถูกใจทั้งครูรี่ และครูไผ่ แหม...ดีใจแทนอ๊อฟจริง ๆ นะ ที่ครูสาว ๆ ชอบ


วันเสาร์มาถึง NaaToy ก็ลุ้นอีก ตกลงว่าเจ้าอ๊อฟจะหันหลังหมุนอีกรึเปล่า เอ่อ...เป็นจริงอย่างที่คาด ไม่แน่จริง ไม่กล้าหันหน้ามาหมุน เหมือนซ้อมใหญ่กันไป แต่ก็...สนุกดี

** ขอบคุณภาพงาม ๆ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **

ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 2)

แล้วก็มาถึงสัปดาห์แรกของการเข้าบ้าน อีกเช่นกัน เจ้านี่ไม่ได้อยู่ในสายตาเล้ย ที่เด่น ๆ ก็จะมีเจ้าซานิ กฤษณ์ อิชย์ นิวตี้ นุ๊กนิ๊ก กุญแจซอล แม็ค แท๊บบี้

และแล้วก็มาถึงวันพฤหัส ซึ่งเป็นวันซ้อมใหญ่ เจ้าอ๊อฟต้องมาโชว์ในเพลง “ใจกลางความเจ็บปวด” NaaToy นั้นไม่เคยเห็นเจ้านี่ซ้อมร้องมาก่อนเล้ย หรือ...ไม่อยู่ในสายตาก็ไม่รู้ ดูเจ้านี่เป็นครั้งแรกก็เอ่อ...ร้องงั้น ๆ แต่สุดท้ายมีปล่อยมุกด้วยการร้องไห้ ตอนเกือบ ๆ จะจบเพลง หันหลังปาดน้ำตา หันหน้ามาจะร้องเพลงต่อ ก็ร้องไม่ได้ น้ำตามันจะไหล ก็หันหลังไปปาดน้ำตาอีก จนเพื่อน ๆ ช่วยกันร้องจนจบเพลง หูย...น้องเอ๊ย ร้องไห้ได้แมนมาก ประมาณว่า... ตอนจบอินไปกับเพลง เห็นหน้าเพื่อน ๆ คิดว่าวันเสาร์เพื่อนออกไปคนนึง คำว่า...อ้างว้าง มันโดน ก็เลยร้องไห้ วันนั้นเจ้าอ๊อฟก็เลยได้ใจ NaaToy ไปเต็ม ๆ คอยลุ้นว่าวันเสาร์จะร้องไห้หรือเปล่าว้า

แต่...บอกตรง ๆ เลยว่า รุ่นนี้เก่งกันทุกคนเลย ไม่มีใครร้องเพี้ยนจนเว่อร์เหมือนบางรุ่นเลย ก็ประทับใจอยู่เหมือนกัน

จากนั้น NaaToy ก็เริ่มจับตามองเจ้านี่ ด้วยความนิ่ง ๆ แต่ในคลาสก็มีการเสนอความคิดเห็น ตอบคำถาม บ้างอะไรบ้าง แต่กลับดูดีเว้ยเฮ้ย ยิ้มก็โคตรเท่ห์เลย ซึ่งปกติ NaaToy ก็ชอบคนนิ่ง ๆ แต่ดูดีอยู่แล้วด้วย เหมือนเจ้ากู๊ดเอเอฟห้า เจ้ากู๊ดก็นิ่ง แต่พอยิ้ม หูย...มันจะน่ารักได้อะไรขนาดนั้น

พอถึงคลาสครูใหญ่ (คลาสโปรด) ครูรักให้เด็ก ๆ พูดถึงเพื่อน ๆ หะแรกก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอครูรักพูดประมาณว่าเจ้านี่เป็นผู้ชายที่กุญแจซอลพูดและมองหน้ามากที่สุด ประมาณว่ากจซ.ให้ความสนิทใจกับผู้ชายคนนี้มากกว่าคนอื่น ๆ แถมเจ้านิวตี้ก็ยังบอกว่าชอบที่จะแกล้ง ตุ้บตั้บ ผู้ชายคนนี้ แล้วก็เพิ่งมารู้จากคลาสนี้เองว่าเจ้านี่ชอบทำอาหารด้วย และด้วยความที่หน้าตากับทรงผมดูเซอร์เซอร์ เหมือนเฉินหลง ก็เลยเริ่มจะสนใจเจ้าอ๊อฟขึ้นมานิดส์นึง ซึ่งก่อนหน้านั้นไม่เค้ย..ไม่เคยจะสนใจอะไร้เลย

วันเสาร์ก็ตั้งหน้าตั้งตาลุ้นว่า เจ้าอ๊อฟมันจะร้องไห้อีกหรือเปล่าว้า... ลุ้นจริง ๆ กลัวว่าน้อยจะคุมไม่ได้ แต่ก็รอดมาได้

** ขอบคุณภาพงาม ๆ เครดิตตามภาพค่ะ **

ว่าด้วยเรื่องของหอมชีส......(ตอน 1)

สืบเนื่องจากเรื่องที่แล้วได้เกริ่นไว้ว่าจะเล่าขานเรื่องราวคนโปรดของ NaaToy สักกะหน่อยนึง ชาญณรงค์ หอมชิต (อ๊อฟ) นั่นแหละ

เริ่มแรกที่ได้ดูการถ่ายทอดสดการคัด 12 คนเข้าบ้านน่ะ อ๊อฟเป็นคนแรกสุดที่ครูเป็ดประกาศว่าได้รับการคัดเลือกเป็นนักล่าฝันคนแรก ยังจำได้ที่ว่าก่อนครูเป็ดประกาศ มีการชมเจ้านี่ประมาณว่าอ๊อฟมีความเป็นผู้ชาย ผู้ชายที่พยายามเต้น พอครูเป็ดจะประกาศว่าเข้ารอบหรือเปล่า เจ้านี่ก็ประมาณว่าลุ้น ก็เงยหน้ามองเพดาน แทนที่จะมองคนพูด จนครูเป็ดบอกให้มองแก เอ่อ...มันก็ตลกดี คนมันกำลังลุ้น กำลังตื่นเต้นน่ะเนอะ พอประกาศว่าได้เจ้าอ๊อฟก็กระโดดดีใจสุดฤทธิ์ มือไม้เหมือนตำครกอะไรสักอย่าง เข้าใจว่าดีใจน่ะ แล้วตอนหยิบแผ่นป้ายเลือกเบอร์ เจ้านี่ก็ทำเหมือนเล่นเกมส์โชว์อย่างไงอย่างงั้น มีการให้คนดูช่วยเลือกด้วย เอ่อ...ตลกดีว่ะ

แต่ NaaToy ไม่ได้ประทับจิตประทับใจอะไรเจ้านี่มากมาย เนื่องจาก ไม่เห็นจะมีวี่แววมาก่อน (ประมาณว่าม้ามืด คล้าย ๆ กับเจ้าที) หน้าตาก็งั้น ๆ กรรมการเลือกมาได้ไง ยิ่งพอเห็นว่ามีป้ายไฟมาเชียร์อีก แรกสุดนึกว่ามาเชียร์อ๊อฟศุภณัฐ แต่อ๊อฟไม่มานี่นา ก็คิดไปอีกว่าโห...ลงทุนเฟ้ย ในใจกลับหมั่นไส้ตั้งกะแรกด้วยซ้ำ

นับตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เจ้าชาญณรงค์ หอมชิต ก็กลายเป็นอ๊อฟวีสอง เอเอฟหก ไปในที่สุด

** ขอบคุณภาพงาม ๆ จากเจ้าของภาพ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **

** สำหรับบางคนที่ไม่ได้ติดตามเอเอฟหกแล้วล่ะก็ ที่เรียกเจ้าอ๊อฟว่าหอมชีสสสส..นั้น มันมาจากการเพี้ยนเสียงของคำว่า "หอมชิต" ซึ่งเป็นนามสกุลเจ้านี่นั่นเอง **

เอเอฟหก

สืบเนื่องจากหนีไปติดเอเอฟหกนานถึงสามเดือน ข่าวสารบ้านเมืองแทบจะไม่รู้ ละคงละครก็ไม่ได้ติดตาม แทบไม่ได้ออกกำลังกายอีกต่างหาก เนื้อตัวอืดถืดไปหมด จบซีซั่นชีวิตกลับมาเป็นปกติเหมือนเคย

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ถึงจะมีกะจิตกะใจเข้ามาเขียนอะไรต่อมิอะไร เนื่องจากความขี้เกียจติดตามตัวตลอดเวลา ตอนนี้จะพยายามค่อย ๆ ดึงมันออกไปทีละนิด ๆ

แต่อย่างว่า ขอเขียนเรื่องราวเหล่านี้เกี่ยวกับเอเอฟหกก่อนแล้วกัน มันเป็นเรื่องราวที่ NaaToy รู้สึกสบายใจดี ก็เลยขอเขียนเก็บไว้หน่อยนึง

เริ่มเลยแล้วกัน...สุดยอดนักล่าฝันปีนี้ก็เป็นไปตามที่หลายคนเก็งไว้ เจ้าซานินั่นเอง เจ้านี่เก่งไปหมดทุกอย่าง สมควรแล้วน้อง สมควร ถ้าไม่ได้ที่หนึ่งรายการนี้ก็แย่แล้ว ยิ่งได้ดูในคอนเสิร์ต ถึงแม้จะดูทีวีก็ตาม แต่หนูนิก็เจ๋งสุดยอดจริง ๆ ร้องเพลงแบบเพลิน ๆ สบาย ๆ เหมือนเพลงร้องง่าย ๆ เจ๋งมาก กับเจ้าแอนอีกคน ร้องเพลงลีลาท่าทางสวยงามไปหมด ชอบมากมาย สมควรแล้วที่ได้เป็นที่หนึ่งและที่สอง ดีใจด้วยจริง ๆ

แต่สองคนนี้กลับไม่ใช่นักล่าฝันคนโปรดของ NaaToy แต่เป็น...วีสอง ชาญณรงค์ หอมชิต (อ๊อฟ) นั่นเอง ติดตามต่อไปแล้วกันว่า ทำไม NaaToy ถึงได้ชื่นชมเจ้าอ๊ออฟเป็นพิเศษ

** ขอบคุณภาพงาม ๆ เครดิตตามภาพเลยค่ะ **